Een grote klap en daar liggen de renners en dernies. Wat tot dan toe een mooie avond is, is in een fractie van een seconde veranderd in een chaos. Het gebeurt allemaal vlak voor mijn neus in het velodroom in Sloten. Bij mij de twijfel: ga ik wel of niet fotograferen? Ik ben tenslotte fotojournalist, tegelijk ben ik daar vooral als gast en niet als pers.
Het ongeluk zelf, waarbij derny-gangmaker Cees Stam ernstig gewond raakt, heb ik in beeld. Ik stond namelijk al klaar om foto’s te maken van Yoeri Havik die samen met zijn derny Stam aan een inhaalslag bezig is. Als de twee vallen druk ik automatisch af. Vlak daarna stop ik, ook als andere rijders over de twee vallen. En dan is er even stilte en de twijfel. Moet ik wel of niet de baan op om de ravage te fotograferen?
Al snel besluit ik om in de VIP loge te blijven, zodat de hulpverleners hun werk goed kunnen doen. Hoewel je als fotojournalist eigenlijk altijd in functie bent, voel ik me op dat moment toch anders. Ik ben geschrokken door de val. Vooral omdat snel blijkt dat het zeer ernstig is. Stam moet gereanimeerd worden. Vallen hoort bij de wielersport, een ongeval als deze niet. Met mijn camera werkeloos in mijn hand kijk ik naar wat er gebeurt. Net als iedereen verslagen. Even later kijk ik op mijn camera, ik heb de val gefotografeerd. Opmerkelijke foto’s. Weer twijfel: wel of niet gelijk doorsturen naar Hollandse Hoogte?
Dan blijk ik toch wel weer fotojournalist genoeg te zijn. De foto’s gaan online. Het kan ook omdat ik met een Eye-fi kaartje de foto’s naar mijn iPad kan sturen, daar bewerken en naar Hollandse Hoogte uploaden. Ik zonder me een beetje af, het voelt een beetje alsof ik een aasgier ben die uit is op ellende. Dat ben ik zeker niet. Het hoort wel bij mijn werk om dit wereldkundig te maken, voor het wielrennen is het groot nieuws. De Zesdaagse van Amsterdam is een belangrijk evenement en Stam is een zeer gewaardeerde oud-wielrenner.
In de trein naar huis vraag ik me af of ik wel een goede fotojournalist ben, had ik niet gewoon moeten fotograferen? Normaliter heb ik niet zo’n probleem met dit soort dingen, alleen nu wel. Vooral denk ik aan Stam. En hoop ik dat hij goed herstelt.
Jawel, Bas. Je bent een goede fotojournalist. Vooral omdat je op het juiste moment ook gewoon ‘mens’ bent en de camera even kunt laten voor wat-ie is.