Het is februari 2016 en het is ijskoud. Straatnieuws heeft mij de vrijheid gegeven om zelf een reportage te bedenken en uit te voeren. Het wordt een artikel over fietskoerieren. En zo rijd ik op een koude dag naast Gijs, een van de vennoten van De Fietskoerier Utrecht. Vijf jaar later is het opnieuw koud in februari. Opnieuw fiets ik naast Gijs. Nu niet mee op reportage, maar om ingewerkt te worden. Als fietskoerier.
(meer…)
Krggg, tzzzzjk. Het is een prachtig geluid. Het geluid van grind en zand dat onder de banden van de fiets knispert. Ik rijd weer in het bos. Eindelijk, na zes en halve week. Mijn eerste rondje na mijn onfortuinlijke val. Wat heb ik het gemist. Het geluid, de omgeving, het bewegen van mijn benen en het sturen over de paadjes.
(meer…)
Langzaam zie ik de tijd wegtikken. Secondes, minuten. Net als op de intensive care. Vijf minuten, tien, vijftien, twintig. “24 Hours, the king of snakes,” brult Underworld in mijn oren. Dertig minuten, veertig. Het is genoeg, mijn lijf wil stoppen. Waar ik normaal mijn bed niet voor uit kwam, is nu een uitdaging geworden. Meer zit er niet in en dit is al winst.
(meer…)