Het is hier al een tijd akelig stil. Dat komt niet alleen door wat problemen op de server, maar vooral ook door mezelf. Ik neem er de tijd niet meer voor, wat weer een reden heeft. De laatste dagen vraag ik me dan ook af of ik wel moet doorgaan, of beter kan stoppen. Dat geldt overigens ook voor een tak in de fotografie, de nieuwsfotografie. Hoe lang ga ik daar nog mee door?
Maar eerst over mijn weblog. Toen ik begon was het geweldig. Een mooie manier om nieuws en inspiratie te delen over fotografie en mijn eigen werk wat te laten zien. Vol energie zat ik. Dat is allemaal veranderd. Met Twitter en Facebook vraag ik me af wat nog het nut is dat ik nieuws doorgeef. Voor ik het zelf al heb gelezen is het al duizend keer gedeeld via de sociale media. Waarom moet ik het nog online zetten dan, wie zit te wachten op het 1001ste commentaar? Compleet kan ik toch niet zijn, ik heb ook gewoon mijn werk als fotograaf en ben dus echt niet 24/7 online. Met mijn foto’s heb ik niet die discipline die een Thomas Schlijper op kan brengen, als ik mezelf die druk al op wil leggen. Dat mijn energie het niveau heeft bereikt van de Griekse economie helpt daarbij niet echt mee. Stoppen ligt dus voor de hand, maar stiekem vind ik webloggen gewoon ook erg leuk.
Met nieuwsfotografie heb ik min of meer hetzelfde. Let wel, het gaat echt om de snelle nieuwsfotografie voor kranten, niet voor fotografie in het algemeen. Het kost mij veel tijd en energie, maar het levert weinig op. Zeker financieel niet. Onlangs kreeg ik een overzicht van de plaatsingen in de maand maart. Met ongeveer 25 plaatsingen verdien ik nog geen negen euro per foto gemiddeld. Dat is weinig. Zou ik die plaatsingen te danken hebben aan slechts een paar onderwerpen, dan zou het nog wel aardig zijn. Maar dat is helaas niet zo. In een gunstige berekening (*) kan ik die negen euro per foto ook als het tarief per uur zien. Nu weet ik dat ik nooit rijk zal worden van nieuwsfotografie. Was geld mijn drijfveer, dan had ik beter ingenieurtje kunnen blijven spelen. Maar dit is niet vol te houden. Dus twijfel ik ook hier. Ga ik de nieuwsfotografie, een van de belangrijke redenen om fotograaf te worden voor mij, verlaten? Misschien kan ik de tijd die ik er nu insteek beter besteden om andere opdrachten te vinden. Misschien moet ik nieuwsfotografie gewoon als hobby gaan zien en alleen maar voor mezelf doen en als ik tijd over heb.
Voorlopig ga ik met beide nog wel door. Daarvoor vind ik ze allebei te leuk. Het neemt niet weg dat er over niet al te lange tijd een knoop doorgehakt moet worden. Het is leuk om van alles te doen, van lucht of bekendheid kan ik bij de Aldi of de Lidl echter geen boodschappen doen en er zijn meer zaken in het leven waar ik ook energie voor wil hebben. Een lief zoontje bijvoorbeeld.
(*): Sommige onderwerpen leveren meerdere plaatsingen op, dat is gunstig voor het uurtarief. Maar ik ben nooit binnen een uur klaar met een onderwerp. Inclusief reizen (en voor nieuws houd ik het voor de berekening maar even binnen mijn woonplaats Utrecht), afwerken en versturen kost een onderwerp fotograferen al gauw twee uur tijd. Veel meer dan twee plaatsingen per onderwerp heb ik niet. Een hele enkele keer, maar dat zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. Daar staat een veelvoud aan onderwerpen tegenover die helemaal geen plaatsing oplevert. Als ik dat tegen elkaar wegstreep en uitga van twee plaatsingen per onderwerp kom ik dus bij negen euro per uur. Dat is dus wel een optimistische berekening.
Om het een en ander in perspectief te plaatsen: het bruto minimum loon per uur bedraagt in 2012 bij een 40-urige werkweek €8,36. Dan hoef je geen rekening te houden met afschrijving van je apparatuur en nog veel meer zaken waar een zelfstandig ondernemer wel rekening mee moet houden.
Bas, ik snap hoe je je voelt en herken je probleem. Inderdaad levert fotografie tegenwoordig weinig op, de enige troost die je hebt is dat je niet de enige bent die met die akelig lage prijzen worstelt.
Wat je weblog betreft: ik zou hier mee doorgaan als ik jouw schoenen stond. Weinigen kunnen leven van hun weblog, maar daar staat tegenover dat het niet veel kost, behalve tijd. Ik proef een beetje dat daar de schoen wrikt. Wellicht moet je proberen om werkzaamheden beter te combineren. Je doet veel uiteenlopende dingen, fotograferen, camera reviews, webloggen. Ik zou proberen om die zaken beter in lijn te krijgen uitgaand van het feit dat je als publicist een naam hebt opgebouwd en je mening zeker gewaardeerd wordt. Dat moet je niet zomaar weggooien…
Bas,
Als ik even in het algemeen reageer: je dilemma is niet nieuw. Jij worstelt ermee, ik worstel ermee en met ons vast nog een aantal collega’s. Probleem: de wereld verandert, het vak veranderen en wij veranderen. Dat noodzaakt ons keer op keer dezelfde vraag te stellen: doe ik nog wel wat ik kan, wil en/of moet doen? En als dat niet het geval is, hoe vind ik daar dan wel een weg in?
Om je belangrijkste vraag te beantwoorden: vooral doorgaan, zeg ik met onvervals Barry Hughes accent. Zowel met fotografie als met bloggen. Om met dat bloggen te beginnen: maak het jezelf gemakkelijk. Kies waarover je wil bloggen, en welke vorm daar het beste bijpast. Wat kost je daarin nu de meeste tijd en hoe zou je dat kunnen verkorten? Kijk naar je collectie straatbeelden. Misschien niet met de continuïteit die je bij Thomas Schlijper ziet, maar ik bekijk ze altijd met veel plezier. Sterker nog…door jou heb ik Van der Elsken nog meer leren waarderen.
En dan die nieuwsfotografie. Daar is het misschien harde keuzes maken. Kiezen voor geld. Dat is niet erg, zo lang je maar trouw blijft aan jezelf. Ga na wat je drijfveren zijn. Waar je het meeste plezier of geluk uit haalt. En hoe je die de ruimte kan geven in een tak van fotografie die ook financieel nog een goede boterham oplevert. Klinkt gemakkelijk. Is het niet. Ik spreek ook uit ervaring.
Maar wat je ook doet…blijf volhouden. Hier ben je goed in namelijk.
Bas,
Fred schrijft het al heel mooi. Ga door met je blog! Maar doe het alleen als je tijd en zin hebt. Het is geen verplichting om het elke dag te doen.
Kan me heel goed voorstellen dat je de nieuwsfotografie over boord wilt gooien. En is niet eens zo’n heel domme beslissing. Heel veel werk voor heel weinig. Als daar 1 of 2 extreem goede klussen tegenover staan, dan is het vol te houden. Anders is je afbreukrisico heel groot. En dat is zonde, want je wordt gelukkig van fotograferen.
En -ik spreek uit ervaring- ander werk is er nu toch ook niet te vinden :-)
Namens alle Haagse Hebbediekiekeâhrs, doâhgaan.
Bas, tot jouw bijdrage van vandaag, zei de naam van Thomas Schlijper me niets. Roodpetje wel…..
Vooral doorgaan!!! zeker omdat fotografie en jouw bijdrage leuk is en meer dan dat!
Is lesgeven niet iets voor je? Als de Joe McNally’s en Zack Ariassen daar het beleg op hun boterham mee kunnen verdienen dan moet er toch ook ruimte voor jou zijn?
Bas,
Valt niet mee in de huidige beroepsfotografie. Jammer maar waar en ik kan me heel goed voorstellen dat je inspanning, tijd en verdienste met elkaar afweegt.
Ik hoop wel dat je doorgaat met je blog. Ik zou het missen, evenals je expertise bij het testen van camera’s.
Ik hoop ook dat je een keuze kunt maken waar je helemaal achter staat en waarbij je je echt goed voelt. Dat lijkt mij uiteindelijk het belangrijkste!
Dank voor de bemoedigende woorden. Dat waardeer ik echt. Voor alle duidelijkheid, ik ben zeker niet van plan om te stoppen met fotografie in het algemeen, maar zit me wel te beraden op de persfotografie.
Voorlopig ploeter ik nog even voort, dit is geen beslissing die ik in een opwelling ga maken.
Ha Bas,
Ook voor het nemen van beslissingen waar je met hoofd en hart achter kunt staan heb je energie nodig.
Ik wens je die energie van harte toe om daarna ook weer energie te hebben en te krijgen voor je liefsten!
Lieve groet, Astrid
beste Bas, je klacht over weinig plaatsingen en belachelijk lage tarieven zijn heel herkenbaar. Nieuwsfotografie is enorm leuk om te doen maar dat vinden ook veel mensen die er niet van hoeven te leven. Nieuwsfoto’s aanleveren bij een fotobureau en dan hopen op plaatsingen…ik weet niet of dat nog lang gaat werken.
Zelfs voor fotografen met een contract bij een krant blijft het sappelen. En ook dat contract is steeds moeilijker te krijgen vandaag de dag. Dit soort trekken aan een dood paard levert nou juist de frustratie op die jij en ik en vele anderen dagelijks voelen, de kleine groep aan de top van de landeljke media uitgezonderd.
Dus vergeet het geld verdienen en ga achter het nieuws aan omdat je hart er om vraagt, net zoals een ander vol passie in een band speelt en er een fooitje mee verdient.
Als je dat niet motiveert zou ik andere fotografie gaan maken.
Nieuwsfotografie kan je namelijk ook best wel beperken in je ontwikkeling als fotograaf, zeker als je niet een vaste krant als podium hebt.
Ik denk dat de toekomst niet aan de pure nieuwsfotograaf is maar aan de fotograaf die dieper liggende processen zichtbaar weet te maken. Een paar willekeurige voorbeelden: migratie, urbanisatie, cisis, of veel dichter bij huis bijvoorbeeld de citybuilding in Utrecht of de tweedeling in onze stad. Als je journalistieke interesse hebt – en die heb je – liggen de onderwerpen voor het oprapen. Er zijn immers al heel veel mensen die met een camera achter elke demonstratie van bijvoorbeeld de schoonmakers aan gaan, maar wie brengt nu eens het echte leven van een schoonmaker in beeld?
Natuurlijk kost dat veel meer tijd en is het verleidelijk om toch maar voor de snelle nieuwsfoto en de snelle plaatsing te gaan. Maar dat is ook de valkuil die je maar 9 euro oplevert. En wat voegt een plaatje in Metro voor jou als fotograaf eigenlijk toe?
Wij zijn mensen die in beelden verhalen moeten kunnen vertellen. Welk verhaal dat is wordt je zoektocht. Wat interesseert je hevig en wat past bij jou?
En in the end in het toch ook een geldkwestie. Wie betaalt voor jouw briljante idee, en jouw prachtige fotoverhaal? Dat probleem heb ik ook nog niet bevredigend opgelost. Maar als ik om me heen kijk zie ik wel dat succesvolle fotografen diegenen zijn die zich verdiepen en een verhaal te vertellen hebben.
Haai Bas!
Huisdichter
22-10-2005 13:26
Door: Bas
Al eens in de reakties gekeken? Ik heb momenteel een huisdichter en dat is erg leuk.
********************************************************************
‘Geschreven met een super bigsmile.’
Een response op een mooi gebaar
Benoeming tot huisdichter op http://www.Roodpetje.nl !
In een woord : mooi man!
jij ben de stichter van veel ideeën:)
Nederlands taal is voor een buitenstander zoals ik
Soms een enorm struikel blok
Maar door een wel geliefde hobby
Die ik ziens maar kort doet
Naar aanraden van een goede en liefde maat
Verdwijnen die enge struikelblokken langzaam weg
Na 2 ½ jaar mantelzorg voor mijn schoonmoeder is ten einde gekomen heb ik mijn dichterlijke pen weer is opgepakt al weten dat ik misschien nooit monetair rijk van zal worden , wel ben en wordt ik rijk van de ervaring en mijn eigen ‘struikelblokken’ weg ruimen waar door mijn zelf vertrouw steeds groter wordt. Het is mijn expressie en mijn ontspanning punt in mijn leven ,met een zowel autistisch zoon als echtgenoot, geworden. Jou bericht en die van veel andere bewaar ik in mijn positivo boekje.
Ik zou zeggen, volg wat je hart je zegt, want volgens mij, die is een bijzonder goede raad gever.
Nameste’ Gouwerijn/Carolyn
Moedige post Bas, hou je taai!
He Bas wees blij met WFA voor 9 euries als je aan HaHa of foto club ANP levert krijg je de helft van 3,50 Euries op http://www.photoq.nl/articles/nieuws/actueel/2012/05/03/anp-en-hollandse-hoogte-bieden-goedkope-fotos/
Hallo Bas,
Al jaren lees ik met regelmaat je website. Ik geniet van je foto’s, ze inspireren me als hobbyfotograaf. Ik begrijp wat je schrijft maar zou het heel erg jammer vinden als je stopt. Voor mij ben je een inspirator.
Sterkte en hartelijke groet,
Hanneke