Het Stadsarchief Rotterdam wil graag een representatief beeld bewaren van de stad voor de toekomst. Een mooi streven en fotografie is daar een prachtig medium voor. Logisch dus dat het Stadsarchief Rotterdam fotografen een opdracht wil geven om een serie te maken. Helaas klinkt het mooier dan het is. De adder ligt niet eens onder maar open en bloot boven het gras: het enige dat je als fotograaf krijgt is “eeuwige roem”. Ow ja, je naam wordt vermeld bij gebruik zoals een publicatie, wat geen recht maar een plicht is. Zelfs voor amateurfotografen is de opdracht geen goed idee, want niet alleen verdien je nu niets met de foto’s, in de toekomst is dat ook uitgesloten. Het Stadsarchief krijgt namelijk ook het auteursrecht, wat betekent dat je zelf niets meer mag doen met de foto’s die je gemaakt hebt.
De oproep van het Stadsarchief is buitengewoon triest. Temeer als je beseft dat het Stadsarchief Rotterdam al een tijd in de clinch ligt met de auteursrechtenorganisatie Pictoright. Het archief weigert namelijk een regeling te treffen met Pictoright over het betalen en regelen van de rechten van de betrokken beeldmakers. Je zou van een archief toch mogen verwachten dat ze weten hoe het gesteld is met de rechten en daar netjes mee omgaan.
Zo niet dus in Rotterdam. In plaats van te zorgen dat getrainde beeldmakers de taak krijgen om het hedendaagse leven goed vast te leggen, schakelen ze liever amateurs in. Daar zit een groot risico in. Voor de professionele fotograaf is het al lastig genoeg om een goed plan op te zetten én uit te voeren binnen de gestelde termijn. Een foto gaat immers verder dan een platte registratie. Als dat aan amateurs wordt overgelaten, is de kans op mislukken des te groter. Natuurlijk zijn er uitstekende amateurfotografen, naast je baan genoeg tijd hebben om een dergelijk project goed uit te voeren is een ander verhaal. De kans is daardoor ook groter op tussentijds afhaken, want echt veel te verliezen heeft de amateurfotograaf niet.
Al helemaal niet in het geval van het Stadsarchief Rotterdam. De fotograaf houdt niets over aan de tijdrovende en lastige klus. Denken dat het je kan helpen in een professionele carriere is naïef, want als je zoiets al gratis doet voor een degelijke organisatie, waarom zouden anderen je wel betalen.
De enige die kan lachen is het Stadsarchief Rotterdam. Dat krijgt nu op een makkelijke en erg goedkope manier materiaal dat het goed kan verkopen. Het lijkt helemaal niet te gaan om het heden vast te leggen voor de toekomst, zoals het een goed archief betaamt, maar om ordinair geld verdienen. Daarmee schoffeert het Stadsarchief niet alleen de fotograaf, maar ook de mensen die in de toekomst willen zien hoe het er nu uitziet.
Als het Rotterdams archief een prijs/kwaliteits norm zou gaan hanteren, zouden ze beter een full-time fotograaf in dienst kunnen nemen…
Maar ja, bewust met (overheids) gelden omgaan is tegenwoordig weinigen gegeven.
Ja, dat berichtje heb ik dit weekend een aantal keer gezien. Mijn gedacht was: ze mogen het altijd proberen. Ik hoop dat niemand er in stinkt. En dat ze dan over een week bij het stadsarchief tot de conclusie komen dat deze vlieger dus niet opging.
Maar ja, er zullen wel een paar amateurs zijn die het heel leuk vinden. Gepensioneerde opa’s en zo. Die het heel leuk vinden. En dat is hun goed recht. En daar is het stadsarchief dan mee geholpen. Daar hoeven wij als professionele fotografen niet over heen te vallen, toch?
Op Instagram is hierover al een levendige discussie @instawalk010
gatverdamme! ik heb hier geen woorden meer voor; het wordt steeds erger, zelfs de overheid gaat hier aan mee doen: wel bakken geld zinloos wegsmijten aan allerlei onderzoekjes, dienstreisjes en interim managers, maar een fotograaf betalen?