Het is weer tijd om een camera te bespreken voor Focus. De Panasonic Lumix S5 II deze keer, met de 100 mm F2.8 Macro erbij. Een mooie set. En het macro-objectief is niet alleen leuk om details te fotograferen, het brandpunt is ideaal voor portretten. Dus mocht mijn jongste zoon weer eens poseren in mijn studio.
Dat poseren is altijd wel een klein feestje. Niet alleen omdat ik dan altijd koekjes in mijn atelier heb en K3 draai. Het is heel grappig om te zien hoe bewust de jongste van de camera is. Hij weet heel goed hoe hij op de foto wil komen en welke poses gebruikelijk zijn. Ik fotografeer ik hem graag zo, maar ook op mijn manier. Dat is soms wel lastiger voor elkaar te krijgen, het lukt meestal wel.
Standaard komt het moment dat ook hij foto’s wil maken. Van de knuffels als hij die meegenomen heeft en anders is zijn vader wel de pineut. Zoals gisteren. Dan is het mooi om te zien dat hij niet alleen weet hoe hij voor de camera moet zijn, ook achter de camera staat hij zijn mannetje. Het gaat hem ook steeds beter af. Het scheelt dat de Panasonic set niet zo groot en zwaar is, die camera kan hij goed hanteren. Hij ontwikkelt zich ook. Met een steeds betere kadrering en hij weet ook steeds beter wat hij in beeld wil brengen. Het licht moet ik nog wel even regelen, de rest doet hij zelf.
Dus daar zat ik dan. “Kijk maar even gewoon. Nu gek. Nee, nog gekker. Nu alsof je aan het dansen bent.” Met leuke foto’s als resultaat. Het enige wat ik gedaan heb is een beetje contrast en kleur aanpassen. Mijn zoontje komt er wel.
Leuk!! ;)