Dat multimedia een mooie manier kan zijn om een verhaal te vertellen, dat wist ik al een tijd. Met veel genoegen heb ik naar menig verhaal op die manier gekeken. Niet voor niets heb ik ook een tijd gepleit voor een aparte categorie voor multimediale producties bij de grote fotowedstrijden. Want visual storytelling is namelijk niet de toekomst, zoals nog vaak gedacht wordt, maar het heden. Alleen ben ik zelf nooit eerder toegekomen om zo’n productie te maken, tot voor kort dan.
Helemaal onbekend terrein is het overigens ook weer niet. Ik heb wel eens gefilmd en een paar jaar terug was ik redelijk actief in het maken van soundslides, een combinatie van fotografie en audio. Dat is wat op de achtergrond verdwenen, hoewel ik me wel ben gaan verdiepen in het combineren van video, fotografie en audio. Het grootste probleem was dat ik geen camera had waarmee ik in hoge kwaliteit kon filmen. Die heb ik nu wel en toevallig werd ook de twee hobbel gelijk weggehaald: een goed project om het bij te gebruiken.
CNV Internationaal heeft mij namelijk gevraagd om samen met een journalist in vier landen, verspreid over vier continenten, verhalen op te tekenen van vakbondsleden. Uiteraard is mijn hoofdtaak het maken van foto’s, maar ik ben ook gevraagd om interviews te filmen en wat extra filmopnames te maken. De investeringen in nieuwe camera’s zijn op het juiste moment gemaakt. Na advies ingewonnen te hebben bij collega Gerrit de Heus, heb ik ook nog een goede microfoon aangeschaft. Audio is minstens zo belangrijk als beeld immers.
De opstelling voor het interview in Phnom Penh
Dat de opdracht uitmondt in een afgerond multimediale productie is echter min of meer toevallig. Ik zou namelijk alleen losse delen aanleveren, die het CNV naar eigen inzicht kon gebruiken. Maar al tijdens de eerste reis ben ik begonnen met het maken van een compleet verhaal. In eerste instantie om de Senegalese vakbond te laten zien waarom de twee westerlingen zo zaten te pushen om het verhaal te kunnen maken. Op de een na laatste avond en nacht heb ik voor het eerst echt met Final Cut Pro X gewerkt en de eerste opzet gemaakt. Bij de presentatie op het kantoor van de vakbond smaakte het al naar meer. Bij hen, maar zeker ook bij mij.
Daarom heb ik de afgelopen twee weken hard gewerkt om het idee om te zetten naar een compleet verhaal. Dat was niet heel eenvoudig. Enerzijds vanwege mijn onervarenheid met Final Cut Pro X en de audiopakketten. Anderzijds omdat ik niet heb gefilmd en gefotografeerd met het idee om er zelf een compleet multimediaal verhaal van te maken. Al het materiaal dat ik heb, is in drie tot vier uur geschoten. Meer tijd was er niet.
Ik heb veel geleerd van het proces. Tijdens de tweede reis, een week na Senegal, ben ik al anders gaan filmen en fotograferen bijvoorbeeld. Het pionieren heeft een afgerond verhaal opgeleverd. Onlangs presenteerde ik het tijdens een internationaal vakbondscongres. Men vond het mooi en mijn opdrachtgever is er blij mee. Ik zelf ook. Visual storytelling is een vorm die heel erg goed bij mij past. Het is een prettige manier van verhalen vertellen. Dat hoeft overigens niet per se puur documentair te zijn. Daar ben ik ook al achter.
Note 1: Mede door collega Daimon Xanthopoulus ben ik overtuigd dat visual storytelling een term is die de lading beter dekt dan multimedia. Dat laatste slaat namelijk op de techniek en daar gaat het niet om. De kern is dat je het verhaal met visuele middelen vertelt. Dat hoeft niet eens per se multimediaal te zijn.
Note 2: Uiteindelijk heb ik toch niet mijn eigen camera gebruikt, maar een camera die ik voor Pf ging testen. Een uitstekende camera voor dit soort werk bleek.
