Eind vorig jaar werd ik door de Beeldbalie gebeld met een voor mij nogal ongebruikelijke vraag. Of ik ongeveer driehonderd meubels wil fotograferen. De laatste keer dat ik producten fotografeerde is zeker tien jaar geleden, toen ik nog voor een supermarktblad fotografeerde. Meubels, dat is weer andere koek. Mijn eerste reactie is dan ook dat ze beter een specialist kan zoeken, maar nog voordat ik de telefoon heb neergelegd heb ik eigenlijk al besloten de opdracht aan te nemen. Niet alleen omdat het een mooie omzet levert in een normaal slappe maand, ik zie vooral de uitdaging.
Het is namelijk makkelijk en verraderlijk om alleen te doen wat je al kunt en weet. Lekker vertrouwd en je weet vrij zeker dat je de opdracht goed zult volbrengen. Maar ja, ik wil graag van alles leren en uitproberen en vooral niet vastzitten in een vast stramien. Ik ben niet voor niets een ondernemer. Deze opdracht is me wat dat betreft ideaal, het ligt ver buiten mijn comfortzone. Genoeg te ontdekken dus.
Mijn stagiair neemt de tijdelijke studio voor zijn rekening.
De timing is bovendien perfect, ik heb juist besloten te investeren in nieuwe flitsers. Dat alleen al is voor mij relatief nieuw terrein, waar ik later nog over zal bloggen. Normaliter werk ik met daglicht of misschien een reportageflitser. Nu moet ik goed gaan uitlichten. Al scheelt het voor mij wel dat ik niet de meest gelikte meubelfoto hoef te maken, de meubels moeten vooral goed herkenbaar zijn.
Daarnaast is er een logistieke uitdaging. Alle meubels moeten op lokatie in het kantoor gefotografeerd worden binnen vier dagen tijd. Ongeveer de helft is te verplaatsen naar een tijdelijke studio. De tafels, banken en ander groot meubilair moeten gefotografeerd worden op de plek waar ze staan. Zodanig dat het vrijstaand gemaakt kan worden in de nabewerking. Om alles binnen de tijd te kunnen doen, gaat mijn stagiair in de tijdelijke door mij uitgelichte studio fotograferen. Ik ga met mijn flitsers het pand door, bijgestaan door twee assistenten.
De apparatuur die nodig was voor de opdracht.
Voorbereiding
Samen met Danielle van de Beeldbalie maak ruim van te voren ik een plan van aanpak. We bezoeken de lokatie, bespreken hoe de tafels het snelste gefotografeerd kunnen worden, bepalen wat we allemaal nodig hebben en maken een tijdschema. Ik huur bij Budgetcam twee extra flitssets, achtergrondmateriaal wordt aangeschaft en ik onderzoek hoe ik het een en ander moet uitlichten. Voor mijn stagiair maak ik een uitgebreid draaiboek en om zeker te weten dat ik niets vergeet heb ik een paklijst gemaakt. Hoe anders is dat bij een gemiddelde opdracht van mij. Daar lees ik de briefing en pak mijn tas.
Hoe verder ik in de voorbereiding kom, des te meer zin krijg ik in de opdracht. Met gezonde spanning sjouw ik alle spullen naar de lokatie, het kan beginnen. Daar blijkt alles natuurlijk toch net iets anders te zijn dan we hadden voorbereid. Niet alles staat waar het zou moeten staan en nog niet alles is klaar. Het is improviseren, dankzij het voorwerk weet ik wel wat ik moet doen. Meer dan fotograaf voel ik me een regisseur, ik ben een team aan het aansturen. Ook dat is nieuw voor mij, normaliter voer ik een opdracht in mijn eentje uit.
Gestructureerd werken is belangrijk gebleken. En af en toe wat minder serieus zijn ook.
Uit de stoel
Het is vier dagen keihard werken en ik kan langzamerhand geen kantoorstoel of bureau meer zien. De opluchting is groot bij iedereen als de klus geklaard is. Ik trakteer mezelf op whisky en denk na over de opdracht. Op allerlei vlakken ben ik buiten mijn comfort zone geweest. Had ik vooraf geweten hoe intensief de opdracht was, had ik misschien toch nee gezegd. Gelukkig heb ik dat niet gedaan. In plaats van terug te vallen op wat ik altijd doe, heb ik nu veel geleerd. Zowel op fotografisch als op organisatorisch gebied.
Ik zie mezelf nog steeds niet als een productfotograaf en voor echt gelikte foto’s zal ik waarschijnlijk nog steeds doorverwijzen naar de specialist, af en toe van het gebaande pad afgaan doet mij en mijn fotografie goed. Dat heb ik al gemerkt bij een reguliere opdracht. Trek mij maar vaker uit de gemakkelijke stoel!
