Studenten van de TU Delft en de VU Amsterdam doen dit jaar weer een poging om snelheidsrecords op de ligfiets te verbreken. Vorig jaar volgde ik het Human Power Team Delft en Amsterdam (HPT) vanaf de zijlijn, dit jaar volg ik ze op de voet. Niet alleen het team moet zich goed voorbereiden, ook ik ben druk bezig met alles in orde maken voor de recordpoging.
De recordpogingen vinden plaats in Lausitz, Duitsland (het uurrecord) en Battle Mountain, Amerika (het sprintrecord). Niet echt naast de deur. Vooral voor Amerika moet het veel geregeld worden. Logische zaken als een ticket, paspoort en visum, maar ook vervoer ter plaatse, internet en dergelijke. En natuurlijk ook de financiën. Want het is geen opdracht, maar vrij werk. Gelukkig heb ik een aantal sponsoren gevonden, alleen het aantal betalende afnemers van de foto’s is nog beperkt. Daar moet ik nog meer werk van maken.
Minstens zo belangrijk is dat ik met de juiste apparatuur op pad ga en weet wat ik er mee kan. Dat lijkt logischer en makkelijker dan het is, maar je moet het wel even uitzoeken. Gelukkig heb ik tijdens de voorbereidingen van het team al het een en ander kunnen ontdekken, met de eerdere recordpoging in Duitsland als goede test. Het wensenlijstje groeide. Met een koffer voor veel fotospullen die in de handbagage mag bijvoorbeeld. Die heb ik dus onlangs gekocht (het is bovendien ook handig bij andere gelegenheden). Net zoals een kabeltje om een camera met de Pocket Wizard op afstand te bedienen. Want bij de roll-out van de VeloX2, de recordfiets, kwam ik er achter dat een remote camera eigenlijk wel noodzakelijk is.
Talingweg Lelystad, 28-07-2012 11:54
De VeloX2 racet voorbij de remote camera. Resultaat staat in mijn beeldbank.
Afgelopen weekend was het weer tijd om alles goed te testen. Het HPT zou zaterdag gaan trainen op de RDW-baan in Lelystad, waar ik nu bijna kind aan huis ben. Eigenlijk zou ik met het team mee gaan naar de recordpogingen in Duitsland. Maar het team besloot toch te trainen, wegens slechte weersvoorspellingen en te weinig tijd om de recordpogingen te doen in Duitsland. Aanvankelijk baalde ik een beetje, want ik zou daar ook de Canon EOS-1D X testen voor Pf, uiteindelijk bleek het een goede zet.*
Het weer in Nederland was namelijk perfect. Voor fietsers en fotograaf. Bovendien was er geen druk bij mij, want het record werd toch niet gereden. Alle tijd om te oefenen dus, als ik iets had gemist was er geen man over boord. De koffer blijkt uitstekend te bevallen. Het scheelt een hoop gesjouw met een tas. Ik had vier camera’s bij me: een Canon EOS-1D Mark III, een EOS-1D X, een EOS 5D Mark III en een Olympus OM-D. De OM-D was nu vooral als back-up mee, voor het geval dat. Dat het een geschikte camera is, heb ik al ontdekt tijdens de roll-out en de recordpoging eind juni in Duitsland. De EOS-1D Mark III had ik gebombardeerd als remote camera. De andere twee Canons hingen om mijn nek, met de EOS-1D X voor het snelle werk en de EOS 5D Mark III voor korte filmpjes of wat meer sfeerbeelden. Het blijkt een goede combinatie te zijn.
Talingweg Lelystad, 28-07-2012 15:38
Onbedoeld zelfportret
Oefenen met de remote was ook geen overbodige luxe. Het is de eerste keer dat ik er mee werkte. Al doende werd ik er steeds handiger in en snapte ik steeds beter hoe alles werkte. Dat geeft vertrouwen voor Amerika. Ook heb ik geleerd goed op te passen waar ik sta, want voor je het weet heb je een zelfportret gemaakt, hoewel dat ook wel eens leuk is. Uiteindelijk dus een ideale trainingsdag. Ik weet wat ik nog nodig heb aan spullen en wat ik moet regelen.
Nu moeten nog de puntjes op de i gezet worden en dan ben ik er helemaal klaar voor. Het HPT hopelijk ook. De laatste training zag er in ieder geval veelbelovend uit. Nu hopen dat de inspanningen worden beloond met een mooi record en mooie foto’s!
* Achteraf was er nog een reden om blij te zijn dat ik niet in Duitsland was. Op Droplimits staat namelijk dat vrijdag, de dag van de uurrecords, niet gefotografeerd mocht worden vanwege een klant op de Dekrabaan.