Al een tijd staat een bezoek aan de Noorderlicht Fotogalerie in de planning om de tentoonstelling Terzijde van Ton Broekhuis te bekijken. Nieuwsgierig ben ik naar het werk van de man die ik toch vooral ken als directeur van de galerie en als warm pleitbezorger van geëngageerde fotografie. Met nog een paar dagen te gaan kan ik het werk bekijken en ben gegrepen. Verrast ook door het grote vakmanschap van Broekhuis. Ik had al veel waardering voor zijn inzet voor de fotografie, nu ook als fotograaf.
Bij binnenkomst in de fotogalerie wordt je aandacht direct getrokken door de enorme landschapsfoto’s. Op eerste gezicht gewoon mooie degelijke foto’s van een mooi landschap. Sta je wat langer te kijken dan wordt je steeds meer het landschap ingetrokken. Broekhuis laat je een landschap zien dat je misschien niet verwacht in Friesland, waar hij woont. Ik heb het in ieder geval niet verwacht. Het is prettig, ze geven rust en laten je nadenken. Ook wat een landschapsfoto nu een goede landschapsfoto maakt. Opvallend is het ritme in de foto. Een ritme dat je herkent in zijn oudere werken. Poëtisch zijn ook de foto’s van de uitgebloeide bloemen en de zaden. Gefotografeerd tegen een zwarte achtergrond en groot afgedrukt vormen ze een imposante ode aan de natuur. Het leven in het noorden van Nederland is mooi.
Dat is opvallend van iemand die in een interview aangeeft eigenlijk weinig met landschapsfotografie te hebben, dat hij het landschap als verveling is gaan fotograferen in het begin. Dat gaat over de tijd dat hij actiever was als fotograaf, toen hij zich net vestigde in het noorden. Ook toen maakte hij prachtige landschapsfoto’s, zo is te zien in de fotogalerie. Een serie over het gebied dat nu het Blauwe Land is, de foto’s voor de toenmalige vervoerder GADO. Het zijn geëngageerde foto’s, ze laten zien dat er in het noorden genoeg te zien en te beleven valt. Zoals Broekhuis de Randstad graag wijst op het belang van de fotografie in het noorden van Nederland.
Naast zijn sociale betrokkenheid is er nog een kenmerk dat zijn werk verbindt: het grote vakmanschap. Al zijn afdrukken zijn van een hoge en constante kwaliteit. Anders dan een fotograaf Aart Klein is de afdruktechniek bij Broekhuis niet zozeer een stijlmiddel, de subtiliteit in de afdrukken versterken het werk wel. Daarbij is het mooi dat bij de tentoonstelling de originele afdrukken te zien zijn van zijn eerste publicaties. Met als hoogtepunt toch wel de serie over Johan Cruyff voor de Nieuwe Revu, waarbij verschillende afdrukken aan elkaar zijn geplakt en een stuk hand netjes met de hand is uitgesneden om vrijstaand in de vormgeving van het blad te maken.
Al met al is Terzijde een mooi eerbetoon aan de man die niet alleen de Noorderlicht Fotogalerie op de kaart heeft gezet en van het Noorderlicht Fotofestival een van de belangrijkste fotofestivals heeft gemaakt, maar die ook als fotograaf zeer verdienstelijk is. Dat hij als reportageman nu landschappen maakt sluit toevalligerwijs mooi aan bij mijn eigen zoektocht. De tocht naar Groningen was dus meer dan de moeite waard, zoals eigenlijk meestal wel het geval is.
De tentoonstelling is tot en met 6 januari 2019 te zien.
