De nominaties van de Zilveren Camera zijn vandaag weer bekend gemaakt. Altijd weer een spannend moment. Wie is er genomineerd en met wat voor foto’s. De Zilveren Camera moet een goed beeld laten zien van de stand van de fotojournalistiek in Nederland. Afgaande op de keuze van de jury ga ik me toch wel zorgen maken.
Allereerst een paar statistieken. Uit de 3693 inzendingen zijn 42 nominaties gekomen (24 series en 18 enkele beelden). In totaal zijn 33 fotografen genomineerd. Vier fotografen hebben meerdere nominaties (de Nationale Portretprijs en de Canon Prijs niet meegerekend), met als koploper Koen van Weel met vijf nominaties (Joost van den Broek heeft er drie en Robin Utrecht en Arie Kievit ieder twee).
Als ik zo globaal naar de nominaties kijk, dan vind ik het niveau niet echt om naar huis te schrijven. Er zit echt wel geweldig werk tussen. De portretten van de FAS kinderen van Allard de Witte bijvoorbeeld. Eenvoudig, maar erg goed. De Mauro-foto van Koen van Weel is, net als zijn foto van Laurens ten Dam, erg goed. Wat denk je van de foto van Valerie Kuypers? Mooie serie ook van Chris de Bode. En logisch dat Inge van Iersel met haar serie is genomineerd. Net zoals Ilvy Njiokiktjien met haar serie over de Afrikaner beweging.
En daar wringt toch ook al een beetje de schoen. Wat genomineerd is, is voor het grootste deel al heel erg bekend. Het zijn de bekende foto’s die in de grote kranten en bladen hebben gestaan. Het was bijna te voorspellen en dat is jammer, want echte verrassingen zitten er niet bij. Alweer niet eigenlijk. Het lijkt erop dat de jury erg naar de nieuwswaarde en bekendheid heeft gekeken en minder op de beeldinhoud heeft gelet.
Want een groot aantal nominaties vind ik toch wel discutabel. Niet dat het slechte fotografie is per se, maar als dit het beste is wat is ingezonden, dan weet ik het niet. Ik kan me niet voorstellen dat Pim Ras geen betere sportserie heeft ingestuurd. Bijzonder dat het de laatste wedstrijd van die keeper is, maar als serie niet sterk en het verhaal vind ik ook flinterdun. De sportseries vind ik sowieso mager. Opvallend is dat twee foto’s bij Sport Enkel ook in een genomineerde serie zitten. De jury lijkt erg beperkt tot de bekende sporten, of is er niets anders ingezonden?
Bij nieuws mis ik erg de Arabische lente. Er is weliswaar een enkel beeld uit Egypte en een serie uit Libië genomineerd, maar is dat alles? Zeker het beeld uit Egypte is op zich fraai, maar vertelt weinig het verhaal. Bij de portretten vind ik de boksfoto’s van Janus van den Eijnden maar matig. Dat vond ik al toen ik ze in Naarden zag hangen overigens. Ondertussen heb ik dit wel gezien. Eerst waren het voetballers na de wedstrijd, nu de boksers. Ik ken betere boksfoto’s.
Zo zijn er meerdere series die ik echt niet heel erg sterk vind. Niet direct slechte fotografie, maar vaak weinig verhalend. Ook bij de losse foto’s vind ik de keuze maar matig. Leuk die foto van een ijsjes scheppende Maxima en Alexander, maar wat zegt die foto nou? Het lijkt me meer iets voor de Gouden Grijns. Idem dito voor het ongeval met de tractor in de categorie Dagelijks Nieuws. Het is overigens wel een jaar zonder een politieke foto, dat komt volgens mij niet zo heel veel voor.
Wel tevreden ben ik met de genomineerden voor de Canon Prijs voor vernieuwende fotojournalistiek. Drie goede verhalen, die ook goed zijn uitgevoerd. Daar de winnaar uit kiezen wordt een hele zware opgave. De Nationale Portretprijs is daarentegen weer wisselvallig. Het is niet meer de ‘Volkskrant Magazine Award’, zoals vorig jaar. Maar nog steeds twijfel ik of dit echt de beste portretten zijn.
Het vaste rijtje fotografen grossiert ook dit jaar weer bij de genomineerden. De Zilveren Camera beklaagde zich al eerder dat de top maar erg smal was. Maar ik ga me toch afvragen of de jury wel verder kijkt dan haar eigen kringetje. De fotojournalistiek heeft het moeilijk, de kwaliteit lijdt ongetwijfeld door de druk van de prijzen, maar ik weiger te geloven dat er geen beter werk wordt gemaakt. Temeer omdat ik een aantal inzendingen heb gezien die mijns inziens beter waren dan enkele wel genomineerde series. Hoewel, vorig jaar vroeg ik me hetzelfde af en in 2010 was ik evenmin onder de indruk van de nominaties. Zou de Nederlandse fotojournalistiek dan echt maar middelmatig zijn?
Even voor de helderheid. De jury beoordeelt de inzendingen ‘blind’, dat wil zeggen dat zij de naam van de fotograaf niet kunnen zien in het jureringsysteem. Beelden van minder bekende fotografen hebben binnen het systeem dus evenveel kans als de bekende en gepubliceerde foto’s.
Fred van der Ende
Dat weet ik Fred, maar in de jury zitten mensen die best veel kranten en dergelijke kijken. Dus ontkom je er niet aan dat je foto’s zult herkennen. Dus dat de minder bekende en bekende fotografen evenveel kans maken klopt in theorie, maar niet in de praktijk. Dat gezegd hebbende, er is waarschijnlijk geen beter systeem en je ontkomt er niet aan. Buitenlandse juryleden zullen het Nederlands nieuws niet snappen, dat is ook een factor bij de Zilveren Camera.
Zat andere sporten, heb zelf het NK synchroonzwemmen en het NK bodybuilden voor vrouwen ingeleverd. Phil heeft het NK touwtrekken in de branding aangeleverd.
Ik heb de foto’s van Buitenlands nieuws, Buitenlands documentair van de Zilveren Camera en die van mij de inzending voor gelegd aan buitenlands fotografen en gevraagd wat zij er van vonden, is dit het beste wat de Nederlandse fotografie te bieden heeft voor een nominatie ? Aan Simon LIm, Peter Harris, Mikko Takkunen, Martin Fuchs Giorgos Moutafis, Carl de Keyzer en ze vinden dat de foto’s van mij op z’n minst genomineerd zouden moeten zijn. Foto’s van mij van Egypt zijn gewoon veel beter dan die van in Libya, en dan de story over Illegale Immigranten op Lampedusa ?? niets van terug te vinden, komt waarschijnlijk om dat mijn foto vaak niet in Nederland gepubliceerd zijn maar wel in het buitenland dus dan zijn ze minder zicht baar voor de Zilveren Camera jury, maar buitenland Documentair is toch buitenland ? dus daar zijn ze vaak wel te zien.