Het ging de laatste edities niet zo goed met Fotofestival Naarden. Veel kritiek en vooral teruglopende bezoekersaantallen zorgden ervoor dat het oude bestuur besloot op te stappen. Gelukkig namen galeriehouders Eduard Planting en Feiko Koster de organisatie over en kan dit jaar het fotofestival haar twaalfde editie beleven. Met succes, want in de eerste weken hebben al meer dan 13.000 mensen het festival bezocht. Zit Naarden weer in de lift?
Westwalstraat Naarden-Vesting, 05-06-2011 12:56
Zeker in 2009 was het Fotofestival Naarden slechts een schim van wat het ooit was geweest. Op die restanten moesten de nieuwe curatoren een nieuw festival opzetten en daar zijn ze redelijk in geslaagd. Aan de motivatie ligt het in ieder geval niet, de vrijwilligers laten duidelijk zien dat ze trots zijn op het festival. Allemaal blije gezichten. Het past mooi bij het thema van dit jaar Let’s Face It.
Jammer is dat het thema erg letterlijk is genomen en niet verder is gekeken dan het klassieke portret: een afbeelding van een persoon. Met als gevolg dat je bijna alleen naar gezichten van mensen kijkt. De niet traditionele portretseries zijn op één hand te tellen. Dat is wat mager, zeker als het doel van Naarden is om vernieuwende fotografie te laten zien. Die ben ik eigenlijk nergens echt tegengekomen.
Kerkpad Naarden-Vesting, 05-06-2011 14:29
Wel heel veel bekend werk. Dat kan natuurlijk ook komen omdat ik veel foto’s zie. Maar het is ook de keuze van de curatoren. De hoofdtentoonstelling met Joost van den Broek, Koos Breukel en Stephan Vanfleteren is mooi, maar te bekend. Ik zag niets of heel weinig nieuws. Aangenaam zijn wel de vitrines met de prullaria van de drie fotografen. Dat is nu wel een meer originele en in ieder geval interessante benadering van het begrip portret. Aardig is ook dat op twee wanden het werk van de drie portretfotografen door elkaar hangt, zo word je af en toe op het verkeerde been gezet en zie je gelijkenissen en verschillen. Ik houd daar op zijn tijd wel van.
De verrassing van het festival vind ik Susanne Reuling, die een serie uit Peru laat zien. Ook niet heel vernieuwend misschien, maar tussen alle portretten een welkome afwisseling. Ik vond de serie Krakelingen van Marjolein van Damme ook tamelijk origineel. Maar de serie van de kickboksers van Janus van den Eijnden vind ik dan weer te vaak gedaan. De boksfoto’s van Piek Kock zijn een stuk interessanter en fraaier om naar te kijken.
In een interview met De Volkskrant zeggen de curatoren dat het tegenviel om vernieuwende portretfotografie te vinden. Of dat nu een manke is van de curatoren of van de hedendaagse Nederlandse fotograaf is een interessante vraag. Na het zien van de tentoonstelling van oud-studenten van de Fotoacademie neig ik toch naar het laatste. Ook hier zie je weinig nieuws gebeuren.
Het twaalfde Fotofestival Naarden heeft mij niet overladen met inspiratie, toch ben ik blij dat ik weer ben gaan kijken. En dat het festival nog steeds bestaat. Ik kon er in ieder geval al meer tijd doorbrengen dan in 2009, maar voor ik weer meerdere dagen voor het festival nodig heb kan nog even duren. Dat ligt niet alleen aan de foto’s, maar ook aan het wegvallen van een aantal grote locaties. Het is te hopen dat het bestuur weer nieuwe grote sponsors vindt, zodat in 2013 weer de hele vestingstad een groot fotomuseum is. Als de curatoren er dan ook nog in slagen om inspirerende fotografie te vinden, dan is Naarden weer wat het ooit was: het belangrijkste fotofestival van Nederland. Gezien de bezoekersaantallen is er toch behoefte aan.
