Eigenlijk heb ik er een broertje dood aan: terugkijken op het oude jaar en goede voornemens maken voor het nieuwe. Want 1 januari is in feite niet meer en niet minder dan de dag na 31 december, zoals dagen elkaar altijd opvolgen. Toch ontkom ik er nu niet helemaal aan. Al is het dan vooral omdat het min of meer rond 1 januari valt. Plannen had ik al eerder gemaakt. De start loopt, zoals wel vaker, door omstandigheden helaas wat uit.
Want ja, er moet weer wat veranderen. Eigenlijk loop ik nu al zo’n vijf jaar wat aan te modderen. Hoe vaak ben ik wel niet gevallen. Dan valt er een grote opdrachtgever weg. Dan val ik letterlijk met mijn mountainbike en ben ik een tijdje uit de roulatie. En dan is er altijd weer de onzekerheid rond de gezondheid van mijn oudste zoon. Evenzoveel keer ben ik weer opgestaan. Heb plannen gemaakt met De Fietsende Fotograaf. Ik schakel een hele fijne ondernemerscoach in en ik ga door met plannen bedenken en nieuwe wegen inslaan.
Een van de mooie opdrachten dit jaar: acties fotograferen voor het CNV.
Ik heb dan ook mooie dingen gedaan. Zo ben ik gevonden als Fietsende Fotograaf. Dat leverde mij een mooie opdracht op voor de Fietstelweek, ik werkte mee met het boek Fietsgek en heeft de Dutch Cycling Embassy een mooie set foto’s in licentie genomen voor hun beeldbank. In 2018 stapte ik over van Hollandse Hoogte naar De Beeldunie, wat mij veel rust geeft. Geregeld stap ik uit mijn comfortzone. Onlangs nog door producten te fotograferen, waarover later meer. En terugkijkend op 2019 zie ik nog de vakbondsdemonstraties voor me, die ik voor het CNV mocht verslaan. Heerlijk werk!
Toch knaagt er veel en voel ik me onrustig. Mijn omzet is bijvoorbeeld gewoon nog steeds niet op het niveau van voor 2014. Mooie projecten die ik ben begonnen lopen door omstandigheden uit en laat ik dan stom genoeg doodlopen. Ik mis het schrijven, ik mis mijn weblog, waar ik gewoon lekker kan schrijven en plaatsen wat ik wil zonder afhankelijk te zijn van likes en andere dwangmatigheden die social media met zich meebrengen. Natuurlijk zijn er genoeg valide redenen die een rol spelen waarom het niet lukt. In 2015 schreef ik al over de complexiteit van de zorg voor mijn zoon en het ondernemen. Het is er niet minder op geworden. Maar dat mag het ondernemen niet tegenhouden.
Dus is het tijd om weer een nieuwe start te maken. Tijd om mijn blog weer af te stoffen, tijd om weer te ondernemen, tijd om weer het werkschema te gebruiken van het coachingstraject. En daarmee maak ik eigenlijk geen nieuwe start. Het is gewoon opnieuw opstaan, stof afschudden en weer verder op pad gaan. Volgens mij zie ik een hele mooie weg voor mij!
Laat 2020 een mooi jaar zijn, ook voor jou!
Heel veel sterkte en succes, Bas!