Steeds vaker worden bij evenementen contracten voorgeschoteld waarin de organisatie al het beeld- en audiomateriaal mogen opeisen en die vrij mogen gebruiken. Zonder dat de maker daar iets over te zeggen heeft. Sterker, vaak mag de maker het materiaal slechts in een bepaalde context gebruiken. Toch komen opvallend genoeg de organisaties er mee weg. Het contract wordt onder druk getekend, want anders kun je helemaal niets maken. Een enkeling weigert, zoals onlangs de Australische sportfotograaf Peter Wilson.
Wilson fotografeert al ruim twintig jaar de ASP World Tour, een competitie voor surfers. Onlangs kreeg hij een nieuw mediacontract onder ogen met de fijne passage “I hereby assign in full the rights to all audio, visual, still image or moving content I generate at the Event to ASP. By selecting ‘I agree’ you agree to the aforementioned terms and conditions.” Zoals Wilson in het interview aangeeft gaat het de organisatie meestal niet per se om goedkoop beeldmateriaal te krijgen, hoewel dat zeker ook een rol zal spelen, ze willen vooral het merk beschermen. Net als bij artiesten het management wil voorkomen dat de foto’s in een negatieve context kunnen worden gebruikt. Door het gedeelde auteurschap moet de maker aan de organisatie vragen of hij de foto’s mag gebruiken. Dat is natuurlijk de dood in de pot voor de fotograaf, die kan zo geen archief opbouwen.
Dat Wilson weigert te ondertekenen is een dappere en goede zet. Een stap die vaker gemaakt mag worden, want het is de enige manier om duidelijk te maken dat het zo niet werkt. Het is helemaal fijn als ook de uitgevers meewerken en evenementen met dit soort clausules geen aandacht geeft. De aandacht is namelijk cruciaal, zonder aandacht in de media wil namelijk geen sponsor geld geven en kan het evenement niet bestaan. Ik weet dat het in de praktijk lastig is, omdat er altijd wel mensen zijn die het contract wél ondertekenen. Bang om inkomsten te missen wellicht. Het is je goed recht om te tekenen, als je maar stil staat bij wat het contract inhoudt en wat het voor je eigen toekomst kan betekenen. Zij hebben de media harder nodig dan de media hun.
M.i. is de beste houding nog altijd die, die Will Tinnemans ooit optekende uit de mond van een stakende Belgische arbeider: “Als ge u gedraagt als een tapijt, wordt er over u gelopen.”
Met dank aan het legioen van amateurfotograGgen die het niet zo nou nemen en hiermede hun plaatjes onder de aandacht brengen of mogen brengen via diverse pers en foto bureautjes,ik zie het dagelijks dat men als je met fotograferen bezig ben ze al direct de foto’s komen op eisen of zoals vaak tegen mij wordt verteld”dan jat ik ze wel van je website af”tja ik fotografeer gelukkig niet veel meer omdat ik geen behoefte voel om met dit circus mee te doen van gratis foto’s geven en daar voor niets terug te krijgen.
Het is toch een hart gelach als je bureautjes zoals http://www.novumregiofoto.nl/ en het al oude ANP nu op no cure no pay basis met amateurfotografen werken zoals ik ze maar noemt,.
Hier kan je niet tegen op in het digitale tijdperk ja vroeger was het nog een vak maar nu ik zal het niet meer weten.
Hollands Hoogte net zo iets als ik een op hun website kijk schrik ik me als oud fotojournalist een slag in het rond “wat een zooi”staat daar op en vraag me dan wel eens af of deze kiekjes ooit verkocht gaan worden,natuurlijk maar ik denk dat de fotograaf die hier zijn werk publiceerde er
op jaarbasis weinig aan overhoudt.nee de concurrentie is te groot die kunnen we niet meer winnen tegen gratis kiekjes van amagragen.
Jammer want het is zo’n mooi vak ,maar door die gratis kiekjes kunnen wel journalisten op hun plek blijven zitten op een redactie en maandelijks hun salaris te gemoed