Onlangs werd ik gevraagd of ik op een school portretten wilde maken van kinderen die elkaar niet kennen maar als vriend op de foto gaan. Een leuke vraag en voor mij weer de kans om lekker te gaan flitsen. Door een wat te krappe planning is het opbouwen een beetje haasten, toch ben ik ruim op tijd klaar. Neerzetten en beginnen, zo simpel is het nu voor mij geworden, ik ben flitsen leuk gaan vinden.
Met de Profoto B1X (links, hier met Deep Umbrella en diffusor) en B2 (hier met 2′ Octa) kan ik op locatie mijn licht regelen. Het wordt leuk. Mijn stagiair is even proefpersoon.
Dat was tot ongeveer een jaar geleden anders. Toen ik nog veel aan modelfotografie deed, fotografie was nog gewoon een hobby, gebruikte ik vaak de studioflitsers. Een hele oude Broncolor set, waarbij ik het vermogen alleen kon regelen door de lamp verder weg te zetten of meer lampen op de generator aan te sluiten. Toen ik besloot van fotografie mijn werk te maken, kocht ik een wat modernere flitsinstallatie in de hoop zo beter mijn werk te kunnen doen. Hoe anders pakte het uit. Studiowerk deed ik niet meer zo vaak en de flitser meenemen was teveel gedoe. Al snel kreeg de set ook kuren. Dan werkte het instellicht niet, dan had ik weer problemen met de het aansturen.
Een tijd heb ik het geprobeerd op de ‘strobist’ manier, met de kleine reportageflitsers. Maar ook dat was mij al snel teveel gedoe. En als ik ergens niet op zit te wachten is het gedoe. Ik vind techniek leuk, wil best wat experimenteren, maar als ik echt moet werken moet alles gewoon doen zoals ik het wil. Of het nu mijn computer, camera of flitser is. Ik heb geen tijd en vooral geen zin in gepruts, mijn aandacht moet gaan naar wat ik moet maken. Niet naar de apparatuur. Flitsen werd al met al voor mij een noodzakelijk kwaad. Stoer zei ik dan dat daglicht mijn specialisatie was. Tot ik het licht weer zag.
Zo’n beetje het eerste portret dat ik maakte met mijn Profoto B2. Een portret van mijn vader in een zware periode. Het opzetten van alles en het maken van de foto kostte bij elkaar nog geen tien minuten. Gemaakt met de 2′ Octa met grid.
Want natuurlijk wist ik dat flitsen absoluut voordelen heeft. In de tijd dat ik apparatuur testte had ik al eens met Profoto gewerkt en dat was een verademing. Langzaam maar zeker begon ik steeds meer te lonken naar een nieuwe flitsset, temeer ze steeds mobieler inzetbaar werden. Het moest Profoto worden had ik al bedacht op basis van mijn ervaring. Even heb ik gedacht aan broncolor, maar vanwege de portabiliteit had Profoto mijn voorkeur. Vorig jaar kon ik de investering maken, mede dankzij een bijzondere opdracht, en het is een van de beste die ik heb gedaan.
Mijn keuze is gevallen op een Profoto B1X en een B2-set. De eerste omdat die meer vermogen heeft (500 Ws), de tweede omdat het net wat kleiner en daardoor mobieler is. Het is voor mij wel handig als ik alles makkelijk op de fiets mee kan nemen. En dat kan met de Profoto-sets. Mijn grootste twijfel vooraf was of de accu van de B1X capaciteit genoeg heeft. Toen ik de B1 had getest was dat namelijk een zwak punt. De B1X is daarin duidelijk beter, bij een opdracht heb ik enkele honderden foto’s gemaakt op één accu. Niet op vol vermogen, maar toch. Dat is lekker. De accu van de B2 gaat sneller leeg, maar nog altijd goed om flink wat foto’s te maken. Uiteraard heb ik voor beide flitsers een reserve accu, net als voor mijn camera’s. Niets vervelender dan zonder stroom te zitten.
Met de Profoto kan ik ook met de technische camera meer. Hier is een B1X met Deep Umbrella L gebruikt.
Hoewel er genoeg, ook goedkopere, alternatieven zijn voor Profoto ben ik steeds als ik de set gebruik heel erg tevreden met mijn keuze. Want alles werkt gewoon. Iedere keer weer, geen gedoe meer. De bediening is kinderlijk eenvoudig. Geen overbodige knoppen of onoverzichtelijke instellingen. Alles is helder en door het hele systeem heen consequent. Het maakt niet uit welke flitser je van Profoto gebruikt, je hebt gelijk door hoe het werkt. Dat zag ik ook weer op de Photokina waar ik even met de nieuwste flitser, de B10, speelde. Geen uitleg nodig. Overigens is de B10 de volgende op mijn wenslijstje, want nog compacter dan de B2 en met een aantal andere mogelijkheden. Het is het enige echte nadeel: je wil steeds meer.
Heerlijk is de mogelijkheid om TTL te flitsen met de draadloze zender. Natuurlijk is met een flitsmeter alles goed meten veel nauwkeuriger, voor heel veel situaties is TTL een mooi startpunt. Daarna kun je heel makkelijk alles bijregelen. Je hoeft je echt alleen te concentreren op wat je wil maken, niet op hoe je alles moet instellen. Erg fijn, zeker voor een mobiele flitser, is dat de flitsers heel stevig aanvoelen. Ze kunnen tegen een stootje, al blijven flitsers altijd kwetsbaar. De flitsbuis is goed beschermd in elk geval. De keuze voor Profoto is ook een keuze voor een systeem, net zoals je kiest voor Canon of Nikon bijvoorbeeld. Naast de flitsers is er een enorme keuze aan lichtvormers. Het is iets waar je goed over na moet denken, want ook dit is een investering. Ook hier valt mij op hoe goed alles is gemaakt en doordacht, veel beter dan wat ik bij Bowens had. Het kost wat meer, de kwaliteit is er bij Profoto ook naar. Een van mijn favorieten is de Large Deep Umbrella, wat prachtig licht geeft.
Een portret van Tobias Molenaar van De Fietskoerier Utrecht voor een boek over de fietscultuur. Geïnspireerd door Merlijn Doomernik gebruik ik de flitsers nu ook voor portretten buiten. Hoofdlicht is een B1X met Deep Umbrella L, van achter staat een B2 zonder lichtvormer, zie foto op Instagram
Flitsen is leuk aan het worden. Met alleen goede spullen ben je er niet. Daarom heb ik ook een dag meegelopen met portretfotograaf Marcel Bakker, die mij ook heel goed heeft geadviseerd over Profoto trouwens. Het is inspirerend om te zien hoe hij werkt en erg leerzaam. Ik heb met Erik van der Burgt geoefend met de flitsers en als kers op de taart een masterclass gevolgd bij Merlijn Doomernik. Over inspiratie gesproken! Ik kijk vaak naar video’s om te zien hoe fotografen het licht neerzetten.
Hoe meer ik met Profoto werk, hoe enthousiaster ik word. Want waar flitsen eerst iets was dat ik liever niet deed, ben ik nu vooral op zoek naar manieren om de flitsers in te zetten. Even snel een mooi portret maken is nu mogelijk. Het werken met mijn 8×10 inch camera of middenformaat is een stuk prettiger geworden. Portretten buiten zet ik, mede dankzij de masterclass, veel meer naar mijn hand. Het zal niet bij portretten blijven, ik wil het ook combineren met een van mijn belangrijkste onderwerpen: fietsen. Eigenlijk is het gewoon apparatuur, het geeft mij wel veel meer vrijheid. En dat is goed.
