Dat ik rijk zou worden van fotografie, dat heb ik nooit gedacht. Dat is ook nooit mijn doel geweest. Ik ben fotograaf geworden omdat ik het een boeiend vak vindt. Mensen ontmoeten, op allerlei plekken komen en van alles en nog wat meemaken. Het is niet alleen leuk, het is ook leerzaam. Ik heb zo ontzettend veel geleerd in de ruim tien jaar dat ik nu fotograaf ben. Wat dat betreft ben ik enorm rijk geworden.
Het lastige is alleen dat het zich niet vertaalt naar een fatsoenlijk inkomen. Het wordt zelfs steeds lastiger om iedere maand weer rond te komen, laat staan om goed te kunnen investeren. Ik kan daar allerlei redenen (of ze nu wel of niet terecht zijn) voor bedenken. Consumenten (en collega’s) die voor een appel en ei foto’s aanleveren, de crisis, de technologie die alles zo makkelijk maken, de zorgen rond mijn zoontje, of andere al dan niet persoonlijke zaken. Feit is dat het zo niet lang door kan gaan. Tijd voor actie, anders is het snel gedaan met mijn fotografische carrière. Daar heb ik geen zin in, want ik wil nog veel mensen ontmoeten, veel meemaken. Maar bovenal wil graag nog heel veel verhalen vertellen door middel van beeld (al dan niet gecombineerd met geluid).
Ik ben dus naarstig op zoek naar werk. Mijn portfoliosite wordt momenteel verbouwd, in mijn beeldbank staat het meest recente werk. Ik vertel graag een verhaal voor je!
Ja…heerlijk. Als hobbyfotograaf lekker -voor niks én de fun- kunnen werken omdat je toch een betaalde (vaste) vaan hebt…de rollen zijn tegenwoordig omgedraaid, goodluck!!
Het stemt me bedroefd dit te moeten lezen op je blog. Ik ken je als een harde werker met een breed netwerk en een continue stapel opdrachten. Maar ik zie dat de negatieve ontwikkelingen in ons vak nu ook jou lijken te noodzaken tot ingrijpende veranderingen. Laat je niet verlammen…probeer overal kansen te zien. Mogelijkheden te creëren. Misschien tegen beter weten in, maar ik hoop dat de storm overwaait. Dat je gewoon kunt blijven doen wat je het liefste doet. Dat je het mooiste vak ter wereld kunt blijven uitoefenen.
Ik snap die reactie van Melanie niet helemaal. Welke rollen zijn dan omgedraaid?
Zijn we niet allemaal ooit begonnen met kleine fotoklussen voor weinig geld? In de jaren 80 had je ook alleen maar een camera en een doka nodig.
Bij mijn weten werken bij de echte kranten en tijdschriften geen hobby-fotografen. evenmin bij fotobureau’s.
De toelatings-eisen worden daar juist aangescherpt en dat is goed.
Op de particuliere markt kan wel iedereen zijn gang gaan. De markt voor bruidsfoto’s, kinderportretjes en tegenwoordig zelfs uitvaartfoto’s ligt open. Tja ,voor de gevestigde vakfotograaf misschien concurrerend. Hij zal zich moeten onderscheiden op kwaliteit, betrouwbaarheid en klantgerichtheid zoals iedereen die aan bepaalde tarieven wil vasthouden
Het werkelijke probleem zit hem volgens mij in de afnemende markt en de dalende tarieven die afnemers van fotografie bereid zijn te betalen, niet alleen omdat er beunhazen op de markt zijn, maar ook omdat dat geld er domweg gewoon niet meer is.
Ik werk vooral sociaal documentair en journalistiek en veel van mijn vaste klanten legden afgelopen jaren het lootje. Tijdschriften hieven zich op, instellingen en organisaties gingen van papier over op digitaal, of verloren hun subsidies. De boekenmarkt loopt slecht. Foto-bureaus als Hollandse Hoogte kampen ook met dalende prijzen. Je krijgt er gewoon minder voor dan vroeger. Dus krampachtig vasthouden aan oude tarieven zal averechts werken.
In hoeverre je concessies doet aan de dalende tarieven en uurprijzen moet ieder zelf weten. Voor een appel en een ei werken zoals Bas noemt zal echter niet lang goed gaan want daarmee bouw je geen goeie reputatie op en beperk je je klantenkring tot koopjesjagers.
Ondanks alles zijn er minder opdrachten, dus wat nu?
Het kan betekenen: meer ruimte voor eigen ideëen en produkties. Dat is de nieuwe uitdaging maar het risico dat het niet verkoopt wat je maakt is groter dan voorheen.
Stockfotografie maken is ook een mogelijkheid. Hier geldt hetzelfde risico.
Ook bieden veel websites stock aan tegen dumpprijzen.
Het is en blijft lastig. Fotografie is een passie waarmee je geld kan verdienen. Of dat genoeg is om van te leven hangt mede af van je situatie en eisen. En het kan ook als nevenberoep, dat is echt niet verboden.
Bert Spiertz, full time fotograaf
lid van Hollandse Hoogte
@Mery @Bert het is niet mijn bedoeling een discussie op te roepen wat nu wel of niet de oorzaak is (ik zeg niet voor niets ‘of het nu wel of niet terecht is’). Er moet bij mij gewoon nu wat gebeuren, anders kan ik stoppen. En dan wordt het inderdaad solliciteren, waarschijnlijk naar een fulltime baan en zeg ik de fotografie vaarwel.
Inderdaad Bas, ik zei ook dat het mede van je situatie afhangt of je inkomen uit de fotografie genoeg is. Met veel andere beroepen verdien je meer, dat is zeker, dus het is reëel om op iets anders over te stappen als het te weinig oplevert. En part time fotograaf zijn is ook geen schande, misschien zelfs leuker. Ik hoop wel dat je je passie behoudt,
Wat een lastig dilemma, Bas. Als parttime freelancer kan ik zeggen dat het erg fijn is om deels een vast inkomen te hebben, en deels mijn andere passie te kunnen volgen als eigen baas. Daar zie ik voor jou eigenlijk ook wel een optie. Of ben ik nu te pragmatisch denkend?