Toen ik begon met fotograferen, fotografeerde ik vooral op mijn gevoel. Geen benul van de historie van de fotografie, de wetten en de regels. Afgezien dan de paar fotoboeken die ik uit de bibliotheek had geleend. Fotografie was vooral een uiting van mijn emoties. Niet nadenken of ik een verhaal vertel, of de foto verkoopbaar is of dat het voldoet aan de wensen van een ander. Als ík maar tevreden was.
Die naïeve manier van fotograferen ben ik in de loop der jaren goeddeels kwijt geraakt. Logisch, want je leert gedurende de jaren meer. En in mijn geval ben ik ook nog eens erg bezig met de technische kant van de fotografie door mijn auteurschap bij Pf. Soms is dat jammer, want fotografie is voor mij een goed middel om met mijn gevoelens om te gaan. Een groot aantal foto’s uit mijn beginperiode gaan juist over mijn stemmingen van toen. Of iemand anders dat in de foto ziet, is daarbij niet eens zo belangrijk. Ik weet waarom ik die foto’s gemaakt heb en daarmee heb ik een emotie een plek gegeven.
Hoe goed het is om fotografie als een soort therapie te gebruiken voelde ik weer toen ik deze week even de stad in liep om de chaos in mijn hoofd te ordenen. Vlak voor ik de deur uitging twijfelde ik nog of ik wel of geen camera mee zou nemen. Fotograferen was immers niet mijn doel, gewoon een beetje nadenken. Een hele tijd bungelde de camera dan ook werkeloos langs mijn lichaam. Tot ik op een gegeven moment toch gegrepen werd door een beeld. Ik moest die foto maken. Niet omdat het nu zo bijzonder mooi was, maar omdat het voelde zoals ik me voelde.
Op dat moment besloot ik ook gelijk mijn camera op de grofkorrelige zwart-witstand te zetten. Net zoals ik altijd fotografeerde: lekker korrelig met hoge contrasten. Passend bij wie ik ben. Mijn hoofd werd leger, of in ieder geval werden mijn gedachten verzet. Uiteindelijk maakte ik meer foto’s dan ik had gedacht. En het voelde fijn. Ik was weer even de fotograaf die ik was en die ik altijd graag heb willen zijn. Geen fotografie omdat het moet, maar omdat het gewoon gebeurt. Een heerlijk gevoel.
Hi Bas, Mooie foto’s heerlijk Zwart/Wit en blijf ze vooral maken!
Jouw relaas is voor mij herkenbaar.
En soms komen daar dan mooie afbeeldingen uit voort!