Voetbal en ik, dat is niet echt een geweldige combinatie. De sport interesseert mij niet en echt snappen doe ik het ook niet. Dat zal wel weer te maken hebben met mijn desinteresse. Hoe vaak ik voetbal heb gefotografeerd kan ik volgens mij dan ook op één hand tellen. Vandaag kwam er weer een wedstrijd bij; ik mocht VV Barneveld – Worth Rheden fotograferen voor De Gelderlander, in opdracht van WFA. Het kwam mij goed uit, want ik ben nu ook een teleobjectief aan het testen voor Pf. Tijd om weer eens langs de lijn te staan.
Zo belandde ik met een AF-S 200-400 mm F4G ED VR II (de naam is net zo groot als het objectief) bij een voetbalveld. Mezelf geregeld afvragend wat ik er eigenlijk aan het doen was. Niet alleen vanwege het onderwerp, ook omdat ik niet gewend ben met zo’n enorm objectief te werken. Het voelt voor mij nog altijd een beetje als een compensatietoeter. Wel een mooie, dat moet ik toegeven.
Goede spullen maken nog echter geen goede fotograaf. Zeker niet omdat het niet om mijn dagelijks gereedschap gaat en ik nog even moest puzzelen wat nu de beste instelling voor de autofocus was, waardoor soms een goed moment keurig onscherp werd vastgelegd. Ik beheers de apparatuur wel goed genoeg om er voldoende goede foto’s mee te kunnen maken. Anders had ik zo’n opdracht niet met deze spullen gemaakt. Bovendien ging het voor de krant niet echt om een actiefoto, maar om het juichen of balen van het elftal van Worth-Rheden. Dat heb ik met een vertrouwd groothoekobjectief vastgelegd.
Maar de actie fotograferen, dat voelde erg onwennig. Meer dan eens besefte ik weer waarom ik geen prijzen zal gaan winnen met voetbalfoto’s en Pim Ras wel. Het is een echt specialisme en niet het mijne. Er gebeurt ontzettend veel op een groot veld en je kijkt maar met een beperkt blikveld naar de actie. Ik kon nauwelijks meer dan de bal zo goed mogelijk volgen. Hopend dat ik een belangrijk moment te pakken had. Nee, dan ligt bijvoorbeeld wielrennen mij beduidend beter. Ook omdat die sport veel meer mijn interesse heeft.
Ik vond het wel weer een zinvolle ervaring. Zowel om met een telejoekel te werken, als langs een voetbalveld te staan. De kans dat ik een voetbalfotograaf wordt blijft echter heel erg klein, dat laat ik met plezier aan de liefhebber over. Het is voor mij wel fascinerend om te zien wat voor reacties zo’n sport kan oproepen. Dus misschien ga ik wel vaker naar een voetbalveld. Maar niet voor de voetballers.
Erg leuk om je ervaringen met een andere tak van fotografiesport te zien ; ik ben een aantal keren gevraagd voor een sportfotografie klus maar ik heb ’t telkens afgeslagen omdat ik weet dat ’t echt een heel ander ambacht is. En ja, het gebruik van zo’n telejoekel (dat woord houden we d’r in!) is ook niet mijn favoriete bezigheid….wat zijn die dingen zwaar zeg.
Lache,
‘een goed moment keurig onscherp werd vastgelegd’
is ook een kunst :-)
Tja sportfotograaf worden dat doe je niet zomaar.
Daar is inzicht voor nodig en kennis van de fotografie is daarbij de grootste factor,even al jou bas vind ik aan voetbal geen bal:-) aan maar ben wel jaren sportfotograaf geweest voor veel bladen en staf fotograaf bij de KNVB in mijn jonge jaren,en toen stelde we nog scherp met de hand wij hadden geen autofocus enz.maar filmrolletjes met 36 opnamen :-(
Maar had U deze lens in bruikleen want alleen het gewicht al lijkt me niet echt iets voor iemand die nog nooit sport gefotografeerd heeft arme Bas ik heb met je te doen,maar is het wel gelukt of heb je er maar verder van afgezien??
Nu mag je blij zijn dat je als prof sportfotograaf met je perskaart tussen al die amateurs die vaak nog veel duurdere apparatuur hebben dan een wel door denkende prof,mag kieken.
Ook is mij bekend dat de NSP accreditaties geeft aan amateurs om bij wedstrijden in het betaalde voetbal te mogen fotograferen terwijl de prof.sportfotograaf dik betaald voor een dus waardeloze perskaart heb ik bewijzen van.
Ik weet nog goed dat de door jou genoemde Pim Ras voor Cor Vos mocht fotograferen voor het eerst bij ASWH kwam maar totaal niets of weinig wist van fotograferen,het is omdat wij het een en ander hem bij brachten is hij geworden wat hij nu is,leuk voor die man maar zo leer je wel het echte vak en fotograferen,toen ik eens dit verhaaltje vertelde aan een amateurfotograaf die zich ook had laten verleiden door een camera winkel en dus dure lenzen enz had gekocht geloofde hij dit niet,tot er een oude man achter ons tegen hem zij dat we de waarheid vertelde en dat hij zelf had gezien omdat hij in het eerste speelde van destijds het ASWH elftal en dat we Pim les gaven,maar ja deze jongeman had niet in de gaten dat ook wij ooit jonger waren geweest:-)
Nu is het anderes: men gaat naar een bekende winkel waarvan ik de naam niet eens wil nemen en men verkoop je onnodig veel rommel en dure apparatuur met de worden
“hier mee fotografeer je als een prof”jammer maar ook andere door ons de mediamarkt beroeps fotograaf genoemd trap daar in en koopt voor veel geld spullen die na een aantal teleurstellende weken schieten in de kast belanden of met veel verlies worden verkocht.
Mijn advies is dan ook aan beginnende sportfotografen lees ,kijk en vraag aan beroeps fotografen hoe zij het doen,volg hun aanwijzingen op maar koop gewone fotoapparatuur en geen dure rommel ,als het dan niet bevalt heb je ook geen onnodige uitgaven gedaan en kan je makkelijker om switchen naar een andere vorm van fotografie.
Dus mijn advies : koop normale apparatuur als je nog niets van fotografie af weet en laat je niet verleiden om dure rommel te kopen dan verdienen die winkeliers er 2 maal aan toch.