De World Press Photo levert altijd wel de nodige discussie op. Is het niet over het wel of niet photoshoppen, dan is het wel een esthetisch vraagstuk. De winnaar van de 2013 moet nog bekend gemaakt worden, dat gebeurt morgen, de discussie is nu al losgebarsten mede naar aanleiding van de genomineerden bij Sony World Photography Awards. De belangrijkste vraag is hoezeer de winnende foto nog wel gaat over fotojournalistiek. Winnaars worden teveel kunst, stelt bijvoorbeeld Andrea Herzau: “der Verlierer dabei ist die journalistische Fotografie, die dahin gehend verkommt, dass sie nur noch ästhetische Oberfläche ist – l’art pour l’art.” In zijn betoog ageert Herzau, mijns inziens terecht, overigens ook tegen de leeftijdsgrens van 35 jaar die veel fotowedstrijden kennen. Maar dat is een andere discussie. Herzau haalt ook een eerdere blog aan bij No Caption Needed. Ook daarin worden foto’s beoordeeld als vooral kunstzinnig en niet zozeer fotojournalistiek. Een jaar eerder stond bij No Caption Needed de kritiek op de eerdere winnaars van World Press Photo: de beelden zijn te filmisch. Het gaat niet meer over de inhoud, maar de vorm.
In dat licht is het onderzoek dat Martijn Kleppe en Marta Zarzycka hebben gedaan naar de winnaars van de afgelopen drie jaar bij World Press Photo erg interessant, waarvan de samenvatting is te lezen bij De Correspondent. Hoewel ze misschien verschillend lijken, zijn de overeenkomsten volgens hun groter dan de verschillen. De winnende foto moet herkenbaar zijn voor het grote publiek, daarom zal de winnaar altijd bol staan van de bekende stijlfiguren.
Dit soort analyses zijn interessant. Niet alleen in het kader van de fotowedstrijden, maar ook voor de fotojournalistiek in het algemeen. Beïnvloed de keuze van de jury voor foto’s die breed toegankelijk zijn de fotografie? Gaat de fotojournalist daardoor ook makkelijker begrijpbare foto’s maken en bedient die zich van de herkenbare stijlelementen en maakt hij de foto bewust meer filmisch of kunstzinnig? En verliest hij daarmee niet de primaire functie van de fotojournalistiek uit het oog?