Zoals ik in mijn stuk over voetbalfotografie al schreef, is sport niet mijn specialiteit. Wel die van Soenar Chamid en Klaas-Jan van der Weij. Zij gaven namens Nikon voor de schrijvende pers een kleine workshop sportfotografie bij Dutch Water Dreams. Dat betekent niet alleen luisteren, maar ook fotograferen. Een mooie combinatie en je leert er ook nog wat van.
Hoewel beide fotografen gespecialiseerd zijn in sport, hebben ze duidelijk een heel andere stijl van fotograferen. Soenar Chamid, die al vanaf 1975 sport fotografeert, is echt iemand van de actie en het juiste moment. Voor hem is sport fotograferen anticiperen op de actie. Bij voetbal bijvoorbeeld moet je kunnen voorspellen waar de bal heen gaat. “Wat je door de camera ziet is al verleden tijd“, is zijn stelling. Zie je de bal in de zoeker, dan ben je te laat. Daar ging het bij mij maandag ook niet helemaal goed denk ik.
Ook Klaas Jan van der Weij mist nog wel eens wat, zegt hij zelf, zijn voetbalfoto’s laten vaak geen bal zien. Letterlijk dan. Want wat de foto’s van hem wel laten zien is wat er omheen gebeurt. Hij probeert zijn kijk op het sportevenement weer te geven en dat hoeft niet per se een actie te zijn. Van der Weij laat ook een grote variatie in standpunten en gebruikte brandpunten zien. Dat is zijn les voor vandaag: wees creatief en probeer andere dingen te doen.
Probeer ook daar te staan waar andere fotografen niet staan, is de mening van beide sportfotografen. Bij een foto van een vak vol sportfotografen merkt Chamid droogjes op: “als een collega van je met zo’n groot objectief een kant op draait, moet je wel meegaan“. Lastig is wel dat je als sportfotograaf vaak op een bepaalde plek moet zitten van de organisatie. Als je mazzel hebt, is dat niet achter een groot reclamebord. Een doorn in het oog van Van der Weij, vooral omdat die verhinderen een laag standpunt te kiezen.
Daar waar mogelijk kiest Klaas Jan van der Weij een heel ander standpunt. Hij zit tussen het publiek, hangt boven een duikplank of staat juist onder een springschans. Dat wordt wel steeds lastiger. Het levert in ieder geval opvallende foto’s op, die vaak ook in De Volkskrant staan. Belangrijk is volgens Chamid ook om te weten wie de familie van de sporter is en waar de fans zitten, dan weet je waar je je camera op moet richten als een sporter wint. En behalve goed fotograferen is ook een goed archief belangrijk, laat Soenar weten.
Na de wijze woorden is het tijd om zelf wat te fotograferen. Dat valt toch niet mee, voor een groot deel ook omdat ik geen idee heb wat er nu precies gebeurt. Het blijkt ook wat minder spectaculair dan ik had gedacht. Ondertussen probeer ik de lessen in de praktijk te brengen. Het valt mij tijdens het fotograferen weer op dat ik vooral van overzichten houd. In die zin ligt mijn fotografie dichter bij die van Klaas Jan van der Weij dan bij Soenar Chamid. Maar op sportfotografie liggen zij mijlenver voor. Dat besef ik me ook weer al te goed. Het blijft wel leuk om te doen.
